معنی حسین خلیلی - جستجوی لغت در جدول جو

حسین خلیلی

لغت نامه دهخدا

(حُ سَ نِ خَ)

ابن حسن حسینی حنفی. درگذشتۀ 1014 هجری قمری حاشیه بر انوارالتنزیل و شرح کافیه و رساله در مبداء دارد. (هدیهالعارفین ج 1 ص 321) (ذریعه ج 11 ص 11) (کشف الظنون)

لغت نامه دهخدا

حسین خطیبی

(حُ سَ نِ خَ)

ابن حسن ارموی. از شعرای دمیهالقصر است و نظام الملک را در 462 هجری قمری مدح گفت. (ذریعه ج 9 ص 299)

لغت نامه دهخدا

حسین خصیبی

(حُ سِ نِ خُ صَیْ)

ابن حمدان بن خصیب مکنی به ابوعبدالله. فقیه و شاعر. او راست: ’کتاب فی اسماء النبی و اسماء الائمه و الاخوان’ و المائده. (معجم المؤلفین ج 4 ص 5)

لغت نامه دهخدا

حسین حلیمی

(حُ سَ نِ حَ)

ابن حسن بن محمد بن حلیم بخاری یا جرجانی شافعی مکنی به ابوعبدالله. فقیه، محدث، متکلم، ادیب بود. در بخارا در 338 هجری قمری بزاده و در همانجا بقضاء منصوب و در ربیع اول 403 هجری قمری درگذشت. او راست: ’منهاج الدین’ در سه جلد و ’آیات الساعه’. (معجم المصنفین از ذهبی) (سیر النبلاء ج 11 ص 51) (الوافی بالوفیات ج 11 ص 65) (طبقات الشافعیه ج 2 ص 69) (تذکره الحفاظ) (شذرات الذهب) (کشف الظنون) (هدیه العارفین ج 1 ص 308)

لغت نامه دهخدا

حسین دجیلی

(حُ سَ نِ دُ جَ)

ابن یوسف بن محمدبغدادی حنبلی سراج الدین ابوعبدالله فرضی نحوی. متولد 664 هجری قمری / 1266 میلادی و متوفی در شهید نزدیک دجیل در 6 ربیع الاول 732 هجری قمری 1331/ میلادی او راست: نزههالناظر و تنبیه الغافلین و جز آنها. (معجم المؤلفین از درر الکامنه ج 2 ص 48) (شذرات ج 6 ص 99) (ایضاح المکنون) (بروکلمان ذیل ج 2 ص 206) (هدیه العارفین ج 1 ص 314)

لغت نامه دهخدا

حسین عقیلی

(حُ سَ نِ عَ)

ابن هادی (محمد...) علوی پزشک ایرانی سندی هندی. درگذشته در 1183 هجری قمری او راست: مخزن الادویه که چاپ شده و در این لغتنامه از آن نقل میکنیم و نیز او راست: دستور شفائی و مجمع الجوامع و ذخائر التراکیب و او از خویشاوندان معتمدالملوک پزشک است. (ذریعه ج 8 ص 161)

لغت نامه دهخدا

حسین خلیع

(حُ سَ نِ خَ)

ابن یاسر بصری ملقب به خلیع و مکنی به ابوعلی خراسانی مولای فرزندان سلمان بن ربیعۀ باهلی است. شاعری است فکاهی. متولد 162 هجری قمری و درگذشتۀ 250 هجری قمری او را صدوپنجاه ورقه شعر بوده است. (ابن الندیم) رجوع به خلیع و ابوعلی خلیع و زرکلی ص 249 شود

لغت نامه دهخدا

حسین لیثی

(حُ سَ نِ لَ)

ابن حمزۀکوفی، پسر دختر ابوحمزۀ ثمالی است و او را ابن ابی حمزه نیز گویند. کتاب حدیث دارد. (ذریعه ج 6 ص 223)

لغت نامه دهخدا

حسین خیل

(حُ سَ خَ)

دهی است مربوط به حکومت درجۀ 4 بگرامی مربوط ولایت کابل که بین 69 درجه و 15 دقیقه طول البلد شمالی و 34 درجه و 27 دقیقه عرض البلد شرقی واقع است. باشندگان آن غالباً از قوم ترکی و اندراند مردم آن زراعت پیشه اند و زراعت دیمی و آبی دارد. محصول آن گندم، جو جواری و حبوبات است، خربوزه، تربوز، بادرنگ، تره هم کشت میشود. میوه آن زردآلو، سنجد بمقدار کم، اما سیب بمقدار زیادتر است. آبیاری توسط کاریز و ضمناً جوئی که از قریۀ کمری شرقاًجریان دارد و از حسین خیل میگذرد صورت میگیرد. حیوانات آن، گاو، خر، گوسفند و بز است و حدود شمالی آن راچمن نیزار بگرامی فراگرفته که این نیزار باعث تولیدپشه زهرناک گردیده. هوای آن در تابستان گرم و در زمستان سرد است. (از فرهنگ جغرافیایی افغانستان ج 2)

لغت نامه دهخدا

حسین خیل

مرتعی در روستای کوهپر نوشهر

فرهنگ گویش مازندرانی

معنی حسین خلیلی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما